SHM 26

Detaillering

Na een ruime pauze die ik nodig had om aandacht te geven aan belangrijkere gezinsaangelegenheden ging ik weer verder met de SHM26 in februari 2015. Als een project ten einde loopt, zijn er nog veel kleine dingen te doen. Vrijwel elk project heeft last van het "80% syndroom". De lok is op grote lijnen klaar, maar er sluimert nog heel veel werk in de doos, veel meer dan om de statsus "bijna klaar" te rechtvaardigen.

Toen ik de lok weer oppakte was ik "echt waar" van plan om de lok in, laten we zeggen, een week af te bouwen. Nou, het zal geen verrassing zijn dat dat een beetje meer werd dan ik verwachtte ;-) Geen probleem natuurlijk, want tenslotte gaat modelbouwen om het werk zelf.


Als eerste solddeerde ik de buffers en de lampen op hun plaats. De buffers van SHM26 zijn van het open type, waar je de veer kunt zien van boven en van onder. De buffers die met de kit geleverd worden zijn echter aan vier zijden open. Ik heb de linker- en rechterzijde gesloten met Milliput. De buffers steunen alleen op de bufferbalk. Ik verwachtte dat het bij het solderen lastig zou zijn om ze precies recht te krijgen, maar dankzij een aanval van extreem geduld en innerlijke vrede gingen ze er eigenlijk probleemloos op.

Watertankdeksels gesoldeerd

Handrails er aan gezet
	Ik gebruikte deze buigmal. Geniaal spul, de uitgave helemaal waard. Als je eenmaal de juiste lengte hebt gevonden kun je elke handrail van dezelfde lengte steeds opnieuw maken. Het bespaart veel tijd en ook wat materiaal.
	Ik weet zeker dat ik twee baanruimers had in de kit. Maar nu ik weer aan de slag ging om de lok af te bouwen was er nog maar een te vinden. Zoeken natuurlijk. Zonder resultaat. Geen nood. Ik soldeerde het overgebleven exemplaar op een plaatje messing, wat zagen, wat vijlen, even twee vouwlijnen invijlen en tadaaaa, ik had er weer twee.

Ik gebruikte de oude schortplaten om de plaats van de sleuven te markeren die ik insneed met een slijpschijfje. Ja, ik geef toe dat ik die sleuven had moeten maken voordat ik de schortplaten op hun plaats soldeerde . Dat zou een stuk makkelijker geweest zijn.

De baanruimers op hun plaats.
	Zo ook de luchtslangen

Er zijn nog wat handrails te maken. Ik heb geleerd van andere modellen dat eenmaal gemonteerde handrails moeilijk te spuiten zijn, je kunt er immers niet achter komen altijd de luchtstroom van je airbrush blokkeren en daarmee ook het spuiten van de rest van het model bemoeilijken het hanteren van het model bemoeilijken als je er nog aan moet werken gevoelig zijn voor afbladderen van stukjes verf na voltooiing van het model Dat laatste kan een kwestie zijn van het vinden van de juiste verf. Om al deze redenen heb ik echter besloten de handrails pas op het allerlaatste moment te monteren. Ik maakte ze op maat tijdens de bouw. Dan zal ik ze chemisch zwarten, voor zover nodig, zodat ik ze later niet hoef te verven. Ik zal ze als allerlaatste met een beetje epoxy op hun plaats lijmen nadat de lok te gespoten is als al het andere werk gedaan is.
	De handrailhouders en de rails zelf die aan de achterzijde van het machinistenhuis komen zijn wel erg fijn. Het draad is slechts 0,3 mm (normaal is 0,5 mm).

	De pijp voor het voedingswater was een lastig ding om te buigen. Het 0,7mm dikke messing draad werkte niet bepaald mee en het moest in drie dimensies gebogen worden met maar heel weinig speling. De krappe bocht onder de terugslagklep maakte het er al niet makkelijker op.

De vrijstaande handrails voor op de lok hebben in het echt een metaalglans, dus het ligt voor de hand om nieuw-zilver draad te gebruiken. Ik ontdekte al heel snel dat dat draad heel gevoelig was voor aanraking en de blootgestelde postie betekende dat het al snel aangeraakt werd. Ik verving ze dus al snel door exemplaren van fosforbrons, een verend materiaal
	Tot slot bevestigde ik twee handrals en het rookkastwiel op de rookkastdeur. Het handwiel klopt niet helemaal maar het exemplaar dat met de kit neegeleverd werd is in de strijd vermist geraakt.